ای مردگان فِراش غفلت قرنها گذشت و عمر گرانمایه را به انتها رسانده اید و نَفَس پاکی از شما به ساحت قدس ما نیامد . در ابحر شرک مستغرقید و کلمه توحید بر زبان می رانید . مبغوض مرا محبوب خود دانسته اید و دشمن مرا دوست خود گرفته اید و در ارض من به کمال خرمی و سرور مشی می نمایید و غافل از آن که زمین من از تو بیزار است و اشیای ارض از تو در گریز . اگر فی الجمله بصر بگشایی صد هزار حزن را از این سرور خوشتر دانی و فنا را از این حیات نیکوتر شمری . (ادعیه حضرت محبوب) 89/3/21
|
آموزه ها
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر