دعا را فراموش نکنیم

دعا یادگار پاکان است. یادگار زنان و مردان مقدس. زبان و لحن و جملات شاید به زیبایی دعا کمک کنند اما به ارزش دعا نمی افزایند یا از آن نمی کاهند. ما برای آرزوهایمان ،عزیزانمان و بسیاری از موارد دیگر دعا می کنیم. لازمه ی دعا معرفت است . اینکه ما بدانیم که در مقابل خیلی از امور، ناتوان کاملیم. اینکه بدانیم که همه ی آنچه که آرزوی ما است ، صلاح ما نیست . اینکه اراده ی پروردگار را از اراده ی خویش برتر بدانیم. اینکه بدانیم دعا نیاز به حضور قلب دارد. اینکه به جای نفرین، دعا کنیم . از خدا بخواهیم همه را مورد لطف وراهنمایی خویش قراردهد. دشمنی در کار نیست . همگان دوستند. حال که یزدان، آنان را به آفرینش مفتخر نموده است و خودش آنها را می آزماید، چرا من برای پیروزیشان در امتحان هستی دعا نکنم. چقدر دلپذیر است اگر همانگونه که برای عزیزانمان دعا می کنیم،تمام آنهایی را که سوء تفاهم ها باعث شده که چشم دیدنشان را نداشته باشیم هم دعا کنیم. یادمان باشد که حتی اگر استنباط ما راجع به آنها کاملا واقعی باشد و آ نها در اشتباه به سر ببرند ، تنها پروردگار است که می داند خاتمه ی آنان چگونه است و اگر بخواهد به لحظه ای دون ترین ها را به ارجمندها و ارجمندها را به دون ترین ها مبدل می کند. دعا برای دوستان و هم عقیده ها پسندیده است اما ما هنر مند تریم اگر همه ی آدمیان را دعا کنیم. فراز اندیشه باشید