الهکم التکاثر حتی زرتم المقابر

به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، جسد پوران بهرام‌پور شهروند بهایی ساکن ویلاشهر که در تاریخ 5 آذرماه در بیمارستان منتظری شهر نجف‌آباد درگذشت تا این لحظه همچنان در سردخانه بیمارستان نگهداری می‌شود و از تحویل آن به خانواده وی، خودداری به عمل آمده است.
علیرغم پیگیری بستگان این مرحوم، حراست شهرداری نجف‌آباد از تحویل جسد به خانواده خودداری نموده‌ و تحویل جسد را تنها در صورت دفن آن در قبرستان سگزی اصفهان ممکن دانسته‌ است. همچنین مسئولین حراست شهرداری نجف‌آباد اظهار نموده‌اند در صورت عدم موافقت خانواده خود به دفن جسد در قبرستان مذکور اقدام خواهند نمود.
لازم به ذکر است در نیمه دوم شهریورماه قبرستان بهاییان منطقه ویلاشهر و نجف‌آباد از شهرهای استان اصفهان برای هجدمین‌بار تخریب شد و از آن تاریخ وزارت اطلاعات اجازه دفن هیچ شهروندی را در آن نداده است. همچنین در تاریخ 5 مهرماه 88 پس از درگذشت یکی از دیگر بهاییان منطقه و عدم تحویل جسد وی به بستگان، مامورین شهرداری به بیمارستان شهید منتظری نجف آباد مراجعه نموده و پس از تحویل گرفتن جسد از سردخانه بیمارستان، بدون اطلاع منسوبین متوفی وانجام هرگونه مراسم خاکسپاری، به طور مخفیانه جسد را به اصفهان برده و در قبرستان بهائیان این شهر دفن نمودند.
گفتنی است بنابر اعتقادات بهائیان فاصله محل دفن اجساد از محل فوت محدود به ضوابطی است، بنابراین آنان نمی‌توانند جسد متوفی را در شهرهای دور به خاک بسپرند. بر اساس ماده‌ی 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر " هرکس حق دارد از آزادی انديشه، وجدان و مذهب بهره‌مند گردد. اين حق شامل آزادی تغيير مذهب يا باور و نيز آزادی اظهار مذهب يا باور به شکل آموزش، عمل به شعائر، نيايش و بجای آوردن آيين‌ها چه به تنهايی و چه به‌صورت جمعی نيز می‌گردد." علیرغم پذیرش مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر از سوی حکومت ایران، بهاییان طی سی‌سال گذشته حتی از حقوق اولیه‌ی خود نظیر برخورداری از حیثیت و امنیت شخصی نیز محروم بوده‌اند و قبرستان‌های آنان در شهرهای مختلف بارها مورد تعرض قرار گرفته است و اکنون از دفن اجساد مطابق با اعتقادات دینی‌شان جلوگیری به عمل می‌آید.
منبع : خبرگزاری هرانا
---------------------------------------------------
الهکم التکاثر حتی زرتم المقابر
این برای اولین بار در تاریخ انسان نیست که گورستانها اهمیت یافته و ابزاری برای قدرت طلبی شده اند . از روزگاران پیشین این بشر خودخواه و برتری طلب برای اثبات برتری و بر حق بودن قوم و قبیله و نهایتاً مرام و آیین خود همواره تعداد مردگان و قبرهایش را ملاک سنجش قرار می داده است و گویا این سنت همچنان ادامه دارد .
محلی که آرامگاه نامیده میشود و به مصداق نامش باید محل آرامش تن خاکی و معراج روح انسانی باشد و به سایرین کمک کند تا درک صحیحی از هدف زندگی دنیوی داشته باشند ، محل اثبات برتری قومی و عرصه تسویه حسابهای گروهی میشود !
ولی در این زمان گروهی پیدا شده اند که به دور از هیاهو و جنجالهای رایج ، محلی دور افتاده و بایر را ( آن هم به اجبار ) برای دفن مردگان خود آماده ساخته و بر خلاف جبر طبیعت کوشیده اند تا آن محل را آباد و معمور سازند . پس از گذشت چند سال که بر تعداد قبرها افزوده شده و نهال درختان نو پا ، سر از خاک برداشته و خودی نمایان ساخته اند ؛ برخی که همچنان از افکار پست گذشتگان خود تبعیت میکنند ، این رشد و آبادی را نشانی از افزایش قدرت پنداشته و به آن نهال های پر ثمری که در دل کویر روییده اند نیز رحم نکرده و همه را از دم تیغ تعصبت و جهل گذرانده اند .
گویا با این عمل تمام حشمت و جلال آن جماعت را در هم شکسته اند و به آنها اجازه نداده اند که به تعداد مردگان خود افتخار کنند . غافل از آنکه مردگان خود را با مردگان مشغول میکنند و زندگان همواره در پی زندگانند .
کلا سوف تعلمون ثم کلا سوف تعلمون
(نقل از وبلاگ سابق)

۲ نظر:

ناشناس گفت...

سلام
ممنون از حضور گرمتون همیشه بهتون سر میزنم

انسان آزاد گفت...

من هم از لطف شما سپاسگزارم .